Bujinkan

Το Bujinkan Budo Taijutsu (武神館 武道武道体術)? είναι η πολεμική τέχνη που στηρίζεται στην παράδοση των εννέα σχολών του Soke (grand master - μεγάλου δασκάλου 宗家) Dr. Masaaki Hatsumi (初見 良昭), ο οποίος κληρονόμησε τον τίτλο του και για τις εννέα σχολές από το δάσκαλό του Toshitsugu Takamatsu (高松 寿嗣). Ο Dr. Hatsumi συνδύασε τις διδαχές και των εννέα σχολών ως ενιαίο πρόγραμμα εκπαίδευσης λόγω τις πρακτικής αδυναμίας χρόνου να εκπαιδευτεί κανείς και στις εννέα ξεχωριστά, και ονόμασε τη σχολή Bujinkan, που σημαίνει ναός του θεϊκού πολεμιστή προς τιμή του δασκάλου του Tagamatsu Sensei. Ιδρύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και στόχος του είναι να ολοκληρώσει και διαφωτίσει τον άνθρωπο σε αρμονία με το σύμπαν.

Από τις εννέα σχολές (ryu ha 流), οι αναφερόμενες πρώτες τρεις είναι και οι τελευταίες εναπομείνασες σχολές ninja, και ως εκ τούτου το Bujinkan Budo Taijutsu αναφέρεται απλά ως Ninjutsu. Οι εννέα σχολές είναι:

  • Togakure Ryu Ninpo Taijutsu 戸隠流忍法 Σχολή της κρυφής πύλης Ιδρυτής: Daisuke Nishina (Togakure Daisuke in), 12ος αιώνας
  • Kumogakure Ryu Ninpo Taijutsu 雲隠流忍法 Σχολή κρυμμένη στα σύννεφα Ιδρυτής: Heinaizaemon Ienaga Iga, 16ος αιώνας
  • Gyokushin Ryu Ninpo Taijutsu 玉心流忍法 Σχολή της αδαμάντινης καρδιάς Ιδρυτής: Sasaki Goeman Teruyoshi, 15ος αιώνας
  • Gikan Ryu Koppojutsu 義鑑流骨法術 Σχολή της αλήθειας και της δικαιοσύνης Ιδρυτής: Uryu Hangan Gikanbo, 16ος αιώνας
  • Kukishinden Ryu Happo Hiking Jutsu 九鬼神伝流八法秘剣術 Σχολή της παράδοσης των εννέα δαιμόνων Ιδρυτής: Izumo Kanja Yoshiteru, 12ος αιώνας
  • Gyokko Ryu Koshijutsu 玉虎流骨指術 Σχολή του αδαμάντινου τίγρη Ιδρυτής: Tozawa Hakuunsai, 12ος αιώνας
  • Koto Ryu Koppojutsu 虎倒流骨法術 Σχολή της ηττημένης τίγρης Ιδρυτής: Sakagami Taro Kunisuge, 16ος αιώνας
  • Shindenfudo Ryu Dakentaijutsu 神伝不動流打拳体術 Σχολή της σταθερής καρδιάς Ιδρυτής: Izumo Kanja Yoshiteru, 12ος αιώνας
  • Takagi Yoshin Ryu Jutaijutsu 高木揚心流柔体術 Σχολή του υψηλού δέντρου και της εξυψωμένης καρδιάς Ιδρυτής: Takagi Oriemon Shingenobu, 17ος αιώνας

Σήμερα το Bujinkan είναι ένας ζωντανός συνδυασμός παράδοσης και σύγχρονης αποτελεσματικότητας. Η απειρότητα του συστήματος απαιτεί τη διαρκή εξέλιξη των μελών του, τόσο στην εκπαίδευση όσο και στην καθημερινή ζωή.