Ο Ōyama Masutatsu (大倍達)^? , πιο γνωστός ως Mas Oyama, είναι ο ιδρυτής του συστήματος Kyokushin Karate και αναμφισβήτητα ο πρώτος που επηρέασε και διαμόρφωσε σε πολύ μεγάλο βαθμό το στυλ του καράτε πλήρους επαφής. Γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου 1923 στη Νότια Κορέα και το όνομα που του δόθηκε όταν γεννήθηκε ήταν Choi Yeong-eui. Η οικογένεια του θεωρούνταν αριστοκρατική και ανήκε στην φυλή Yangban. Ο πατέρας του, ο Sun Hyang, ήταν ο δήμαρχος της πόλης Kinjie που βρίσκονταν κοντά στο χωρίο όπου γεννήθηκε ο Yong-I Choi. Στα εννιά του χρόνια, ο Oyama ξεκινά τη μελέτη της πολεμικής τέχνης Kempo υπό την διδασκαλία του κυρίου Yi, υπάλληλο στο κτήμα του πατέρα του. Ο Oyama επηρεάστηκε βαθιά, σύμφωνα με ιστορικές πηγές, από τη βιογραφία του Oho Von Bismark (1815-1898) που ήταν Πρώσος Καγκελάριος (1817-1890) της γερμανικής αυτοκρατορίας. Η φιλοσοφία του Bismark τόσο πολύ επηρέασε τον Oyama που αποφάσισε να γίνει ο Bismark της Ανατολής. Γεμάτος μεγάλες φιλοδοξίες αφήνει την Κορέα στην ηλικία των δεκαπέντε ετών για να πάει στην Ιαπωνία. Υιοθέτησε το όνομα Oyama από την οικογένεια που τον βοήθησε και τον υποδέχθηκε ενώ βρισκόταν στην Ιαπωνία.

Το 1938, στην ηλικία των 15, ο Oyama ήθελε να υπηρετήσει την χώρα που αποκαλούσε τώρα πια πατρίδα του και γι΄ αυτόν τον λόγο κατατάχθηκε στην ακαδημία της πολεμικής αεροπορίας Νέων της Ιαπωνίας με την προσδοκία να γίνει πιλότος. Το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου ο Oyama έγινε μαθητής του Gichin Funakoshi, ιδρυτή της τέχνης του Shotokan Karate, στο Πανεπιστήμιο Takushoku. Στην ηλικία των 18 ο Oyama είχε κερδίσει το δεύτερο Dan στην ιεραρχία του Karate (δεύτερο επίπεδο μαύρης ζώνης). Όταν η Ιαπωνία παραδόθηκε κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου έδωσε γρήγορα τέλος στην στρατιωτική καριέρα του Oyama.Το άγχος για την απώλεια της καριέρας του και η ατιμία που ένιωθε για την υιοθετημένη του χώρα η οποία έχασε τον πόλεμο δημιούργησε έντονο άγχος στη ζωή του Oyama. Ο Oyama βρήκε κάποιον από την Κορέα που του έμοιαζε και λεγόταν Nei-Chu So. Όχι μόνο ήταν και αυτός από την Κορέα αλλά είχαν και οι δύο κοινή καταγωγή. Ο Nei-Chu Sο ασκούσε την τέχνη καράτε Goju-Ryu. O Gogen Yamaguchi, με το ψευδώνυμο "Γάτα" συνέχισε την τέχνη Goju-Ryu που ξεκίνησε από τον Chojun Miyagi το 1930 στην Ιαπωνία. Ο Yamaguchi παραδεχόταν ανοιχτά πως ο Nei-Chu So υπήρξε ένας από τους καλύτερους μαθητές του. Ο Oyama γρήγορα επανέκτησε την άσκηση των πολεμικών τεχνών υπό τη διδασκαλία του So και ένας δυνατός δεσμός αναπτύχθηκε ανάμεσα τους. Την ίδια στιγμή που ξεκίνησε την προπόνηση με τον So, ο Oyama ξεκίνησε σοβαρά να ασκείται και στο Judo. Μετά από 4 χρόνια άσκησης κατέκτησε τo τέταρτο Dan.

Το 1948 o Μας Οyama, παίρνοντας μαζί του μόνο τα βιβλία του, ξεκίνησε ένα σκληρό πρόγραμμα άσκησης στην κορυφή του όρους Minobu στην περιφέρεια Chiba. Το όρος Minobu είναι ο ίδιος χώρος όπου ο διάσημος Samurai του 17ου αιώνα Miyamoto Musashi εμπνεύστηκε την Nito Ryu. Για τον Oyama αυτό ήταν το ιδανικό μέρος για να ασκηθεί και να εμπνευστεί κατά τον ίδιο τρόπο όπως το ίνδαλμά του, ο Musashi. Ανάμεσα στα βιβλία που πήρε ο Oyama στο ταξίδι του, κανένα δεν ήταν τόσο σημαντικό όσο η συλλογή αναφορικά με τον Musashi από τον Yoshikawa. Επί 18 μήνες, απομονωμένος πάνω στα όρη, ο Oyama δοκίμασε τον εαυτό του απέναντι στο στοιχείο της φύσης με σενάρια όπως άσκηση και διαλογισμός κάτω από παγωμένους καταρράκτες, αμέτρητα άλματα πάνω από θάμνους και βράχους και χρήση των δέντρων και των βράχων ως makiwara προκειμένου να ασκήσει τα χέρια, τα πόδια και τα κάτω άκρα.

Έπειτα από 18 μήνες απομόνωσης, ο Oyama επέστρεψε από τα όρη. Λίγο μετά την επιστροφή του από την άσκηση στα όρη, διοργανώνεται το πρώτο τουρνουά καράτε από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου με την επωνυμία 'Ολόκληρη η Ιαπωνία' στο Maruyama Kaikan του Κιότο. Ο Oyama αγωνίστηκε σε αυτό και βγήκε πρωταθλητής του Τουρνουά. Ο Oyama όμως ήταν ένας δυναμικός νεαρός και δεν ήταν ακόμη ικανοποιημένος με το κατόρθωμα του. Εξακολουθούσε να νιώθει πως κάτι έλειπε στις πολεμικές τέχνες και πως δεν είχε ακόμη φθάσει στο ύψιστο σημείο της δυναμικής του. Ο Oyama επέστρεψε στα όρη για άλλο ένα χρόνο επίπονης 14ωρης άσκησης κάθε μέρα. Έπειτα από την τελευταία αυτή περίοδο απομόνωσης και άσκησης, ο Oyama επέστρεψε στον πολιτισμό έτοιμος να εφαρμόσει όλα όσα είχε μάθει. Ήταν ακριβώς η περίοδος που ο Oyama αποφάσισε να εφαρμόσει την επιδεξιότητα του πάνω στο καράτε σε έναν αγώνα ζωής και θανάτου-μια διαμάχη που θα έφερνε τον άνθρωπο ενάντια στο κτήνος. Ο Mas Oyama, προκειμένου να δείξει την ισχύ της δικής του τεχνικής καράτε, δοκίμασε τη δύναμη του παλεύοντας με μαινόμενους ταύρους χρησιμοποιώντας μόνο τα χέρια του. Συνολικά πολέμησε με 52 ταύρους, από τους οποίους οι 3 σκοτώθηκαν ακαριαία, ενώ από τους 49 αφαίρεσε τα κέρατα χρησιμοποιώντας μόνο τα χέρια του. Αυτό δεν σημαίνει πως ήταν εύκολο για αυτόν. Ο Oyama δεν ξεχνά ότι η πρώτη απόπειρα είχε ως αποτέλεσμα να εξαγριωθεί ο ταύρος. Το 1957 σε ηλικία 34 ετών παραλίγο να σκοτωθεί στο Μεξικό όταν ένας ταύρος πήρε κατά κάποιο τρόπο το αίμα του πίσω και κάρφωσε με τα κέρατα .Ο Oyama κατάφερε να απομακρύνει τον ταύρο και να του σπάσει το κέρατο. Έμεινε στο κρεβάτι για 6 μήνες ενώ ανάρρωνε από τραύμα που συνήθως είναι θανατηφόρο. Σήμερα βέβαια, οι οργανώσεις για τα δικαιώματα των ζώων θα είχαν διαμαρτυρηθεί για όλες αυτές τις εκδηλώσεις, παρά το γεγονός ότι τα ζώα αυτά προοριζόταν για σφαγή.

Το 1952 ταξίδεψε στις ΗΠΑ για ένα χρόνο, επιδεικνύοντας τη τέχνη του καράτε ζωντανά και στο εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο. Κατά τα επόμενα χρόνια ανέλαβε να αντιμετωπίσει όλους τους αντιπάλους, με αποτέλεσμα να έχει συνολικά αγώνες με 270 διαφορετικούς ανθρώπους. Η μεγαλύτερη πλειοψηφία όλων αυτών ηττήθηκε με μια μόνο γροθιά! Κανένας αγώνας δεν κράτησε πάνω από 3 λεπτά και σπανιότερα περισσότερο από λίγα δευτερόλεπτα. Η αρχή του κατά τη διάρκεια της μάχης ήταν απλή, εάν σε πλησίαζε αυτό ήταν. Όποιον χτυπούσε, έσπαζε. Εάν εμπόδιζε ένα χτύπημα στα πλευρά, είτε έσπαζε το χέρι είτε έβγαινε από τη θέση του. Εάν δεν το εμπόδιζε, έσπαζαν τα πλευρά του. Έγινε γνωστός ως το χέρι του Θεού, μια ζωντανή απόδειξη του ιαπωνικού ρητού για τους πολεμιστές: 'ichi geri,hissatsu' ή με ένα χτύπημα, βέβαιος θάνατος. Για τον ίδιο, αυτός ήταν και ο πραγματικός στόχος της τεχνικής του καράτε. Η εντυπωσιακή κίνηση των ποδιών και οι περίπλοκες τεχνικές ήταν δευτερεύοντα (παρόλο που ήταν διάσημος και για τη δύναμη των χτυπημάτων και στο κεφάλι).

Οι αγώνες αυτοί ζωής και θανάτου επέφεραν κακή φήμη στον Oyama. Ο Oyama χρησιμοποίησε αυτή την κακή φήμη προκειμένου να ιδρύσει τον δικό του στυλ με το όνομα Kyokushin. Η διασημότητά του Oyama εξαπλωνόταν με κάθε ταυρομαχία και κάθε αγώνα-πρόκληση, καθώς νικούσε το ίδιο παλαιστές, μποξέρ και ειδήμονες του Judo σε αγώνες μέχρι τελικής πτώσης. Ήταν ένας μαχητής που έδινε τις ίδιες εμπειρίες, αναλαμβάνοντας να αντιμετωπίσει οποιονδήποτε από οποιοδήποτε πολεμικό σύστημα που επιθυμούσε να τον προκαλέσει σε μάχη. Για 50 σχεδόν χρόνια, πάνω από 50 εκατ. μέλη της Παγκοσμίου Οργάνωσης Kyokushinkai Karate υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες των απίστευτων κατορθωμάτων του ανθρώπου αυτού. Είτε μέσα από τη δύναμη των χτυπημάτων του, τη δύναμη της χειραψίας του, τις αξιοθαύμαστες διαμάχες του, ή διαμέσου της διδασκαλίας των οδηγιών και των αρχηγών του κλάδου που έβγαλε ο Oyama, οποίος σχετιζόταν μ' αυτόν γνώριζε πως το απόκρυφο αυτό όνομα δεν ήταν το πλέον κατάλληλο.

Ο Oyama υπήρξε ένας ζωντανός μύθος μέχρι το θάνατο του στις 26 Απριλίου 1994 σε ηλικία 71 ετών. Μπορούσε να αντιμετωπίσει και να νικήσει έναν ταύρο ή οποιονδήποτε άνθρωπό με ελάχιστη προσπάθεια. Ο καρκίνος όμως των πνευμόνων ήταν ένας κρυφός αντίπαλος, που παραμόνευε μέσα στο σώμα του Oyama και τον κομμάτιαζε μέρα με τη μέρα. Δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει την ασθένεια με τις γροθιές ή τα πόδια του. Ούτε μπορούσε να επινοήσει μια τεχνική για να την κρατήσει μακριά. Για πολλά χρόνια, ο καρκίνος του έτρωγε τα σωθικά χωρίς καν ο ίδιος να γνωρίζει την ύπαρξη του. Ο θάνατος του γέμισε λύπη όχι μόνο τους κύκλους της Οργάνωσης Kyokushinkai αλλά και την υπόλοιπη κοινότητα των πολεμικών τεχνών.

Έζησε το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του στην Ιαπωνία και απέκτησε την ιαπωνική υπηκοότητα το 1964. Οι δύο γιοί του ζουν σήμερα στην Κορέα.